Rowena Peters (1982, Vorden, Nederland) heeft een speciale band met niet-menselijke dieren. Oogcontact met (huis) dieren laat haar een onvoorwaardelijke liefde ervaren waarbij er geen woorden nodig zijn. Sporen die de natuur achterlaat zoals materialen als veren en haren van dieren raken haar diep. Deze verzameling van indrukken is vaak de inspiratiebron en het uitgangspunt van de schilderwerken, sculpturen en installaties die Peters maakt. Peters gebruikt een veelzijdigheid aan materialen, waarbij karton een geliefd en veelgebruikt medium is.  Peters wil verantwoordelijkheid nemen en stil staan bij de omgang met, en de relatie tussen, dier en mens. Peters houdt zich onder andere bezig met de volgende vragen: Wie zijn wij als mens om het leven van een dier te beëindigen? Waarom mag een dier er op een specifieke plaats of tijdstip niet gewoon zijn? Zijn dier en mens gelijk?